Żnin. Wiadukt nad S5, którym można dojechać ze Żnina do Janowca Wielkopolskiego będzie nosił imię ppor. Tadeusza Lerchenfelda

Tadeusz Lerchenfeld urodził się 14 listopada 1883 roku w Bydgoszczy. Jego rodzina pochodziła z Bawarii, ale od kilkuset lat mieszkali w Polsce. Już w gimnazjum należał do Związku Filomatów. Studiował rolnictwo w Berlinie. W 1909 roku kupił majątek w Chomiąży Szlacheckiej (gmina Gąsawa).

W dzień wybuchu powstania, czyli 27 grudnia 1918 roku na Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu reprezentował powiat żniński.

W czasie Powstania Wielkopolskiego dowodził oddziałami, które wyzwalały Żnin 1 stycznia 1919 roku. On, wraz ze swymi żołnierzami weszli do Żnina od strony Janowca Wielkopolskiego, czyli właśnie tą drogą, gdzie obecnie znajduje się wiadukt nad trasą S5. W dwudziestoleciu międzywojennym przeprowadził się z Chomiąży Szlacheckiej do gminy Konarzyny w województwie pomorskim. Był tam wójtem przez kilkanaście lat.

W 1939 roku T. Lerchenfeld, jak wielu innym Powstańców Wielkopolskich, trafił na listę osób do aresztowania.

Wojnę przeżył. Zmarł w gminie Zbąszynek w Wielkopolsce 14 lipca 1955 roku. Pochowano go na cmentarzu w Poznaniu. Później jego szczątki ekshumowano i przeniesiono do grobowca rodzinnego w Sopocie.

- Nie ukrywam, że jest to postać, w mojej ocenie, wybitna, która też wymaga uhonorowania na terenie naszego miasta. Podjąłem inicjatywę w kierunku nazwania wiaduktu na rogatkach miasta, właśnie od drogi janowieckiej w kierunku Żnina imieniem podporucznika Tadeusza Lerchenfelda - mówił podczas obchodów Narodowego Święta Niepodległości (11.11.2021) burmistrz Robert Luchowski, zdradzając obecnym podczas uroczystości pomysł nazwania tej budowli imieniem wspomnianego powstańca.

• ulica Powstańców Wielkopolskich.
• ulica 1 Stycznia - nawiązuje do daty rozpoczęcia walk o Żnin, czyli 1 stycznia 1919 roku.
• ulica Kazimierza Rychlewskiego - to dowódca oddziału powstańczego w walkach o Szubin i Rynarzewo. Od 1 stycznia 1919 roku był komendantem Żnina. Zmarł w obozie w Mauthausen w 1942 roku.
• ulica Władysława Lewandowskiego - Kiedy wstąpił do powstańczego oddziału został skierowany na posterunek znajdujący się na moście nad Gąsawką. Zginął 1 stycznia 1919 roku, postrzelony w plecy. Szeregowy Lewandowski był pierwszym mieszkańcem Żnina, który zginął w powstaniu.
• ulica Tadeusza Kruszki - urodził się w Słabomierzu. Zastępca dowódcy kompanii juncewskiej, która walczyła o Żnin w 1919 roku. Jego dramatyczne losy przypieczętowała druga wojna światowa. W 1939 roku został aresztowany w rodzinnym Słabomierzu i odprowadzony na posterunek w Żarczynie. Następnie torem wąskotorówki transportowano go do Żnina (razem z Edwardem Mieczkowskim, właścicielem Srebrnej Góry w powiecie wągrowieckim). Jeden z eskortujących go Niemców nagle zaczął strzelać. Kruszka dostał sześć kul i został uznany za zmarłego. Ale pomimo ciężkich obrażeń doczołgał się do jednego z gospodarstw i przewieziono go do szpitala. Kiedy Niemcy dowiedzieli się, że tam jest, zabrali go. Został zabity w pobliżu Małego Jeziora w Żninie i tam pochowany. Jego szczątki ekshumowano i pochowano na cmentarzu w Gorzycach w 1945 roku.