Wanda Błaczkowska, 101-letnia mieszkanka Skórek w powiecie żnińskim dostała medal Unitas Durat

Zobacz wideo: W Bydgoszczy pojawiła się instalacja "Kadr na miłość"

Pani Wanda urodziła się 20 czerwca 1920 roku w Niestronnie (powiat mogileński). W dzieciństwie wraz z rodziną przeprowadziła się do Skórek w gminie Rogowo (powiat żniński). Kiedy była mała straciła oboje rodziców. Wtedy zaopiekowało się nią starsze rodzeństwo: dwie siostry i trzech braci.

Wanda Błaczkowska w czasie drugiej wojny światowej, w rodzinnych Skórkach pracowała przymusowo dla okupanta na roli. Kiedy wojna się zakończyła, wyszła za mąż i zamieszkała w pobliskim Tonowie. Wspólnie z mężem wychowała córkę.

Zawsze chętnie pomagała innym. Udzielała się także w lokalnej społeczności.

Od 10 lat pani Wanda mieszka z wnuczką w Skórkach. Jej ulubionymi zajęciami są: słuchanie radia i spędzanie czasu z prawnukami.

Wanda Błaczkowska otrzymała z Urzędu Marszałkowskiego medal Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis, który przyznawany jest mieszkańcom województwa kujawsko - pomorskiego, którzy kończą sto lat lub starszym.

Co ważne, od 2018 roku, tym medalem wyróżniono 203 osoby.

Rodziny osób, które ukończą sto lub więcej lat (i nie dostały tego medalu wcześniej), mogą skontaktować się w Urzędem Marszałkowskim w Toruniu, pod numerem: 56 62 18 344 lub e-mailem: [email protected].

Pełny biogram Wandy Błaczkowskiej przygotowany przez Urząd Marszałkowski w Toruniu:

Życie ciężko doświadczyło ją utratą bliskich, ale to właśnie w rodzinie i wierze znajduje największe wsparcie. Zawsze najlepiej dogadywała się z najmłodszymi, trojgiem wnucząt, którymi się opiekowała oraz pięciorgiem prawnucząt, chętnie odwiedzających prababcię.

Wanda Błaczkowska urodziła się 20 czerwca 1920 roku w Niestronnie (powiat mogileński), gdzie jej rodzice Maria i Józef Drzewiczak prowadzili gospodarstwo rolne. Wkrótce rodzina przeprowadziła się do Skórek (powiat żniński). W dzieciństwie pani Wanda straciła oboje rodziców - gdy miała 5 lat zmarła jej matka, a po 3 latach ojciec. Opiekę nad nią przejęło starsze rodzeństwo, dwie siostry i trzech braci. W otoczonych jeziorami Skórkach ukończyła szkołę podstawową.

W miejscowości pozostawała także podczas drugiej wojny światowej przymusowo pracując na przejętym przez Niemców gospodarstwie rolnym. Był to ciężki okres dla młodej kobiety, ponieważ, jak wspomina pani Wanda, przedstawiciele okupanta wykazywali się wobec pracowników wyjątkową okrutnością.

Krótko po wojnie, w 1945 roku, wyszła za Edmunda Błaczkowskiego, pracownika młyna pochodzącego z pobliskiej Cegielni. Para zamieszkała w Tonowie (powiat żniński), gdzie mąż pracował w rozlewni mleka, a ona zajmowała się domem i wychowywaniem córki. Chętnie też pomagała sąsiadom i udzielała się w kole gospodyń wiejskich oraz wśród lokalnej społeczności. Nawet po przejściu na emeryturę była bardzo aktywna, dużo spacerowała i jeździła na rowerze, m.in. do niedalekiego Gniezna (województwo wielkopolskie). Czytała gazety i lubiła wiedzieć, co dzieje się w kraju i na świecie.

W 1993 roku zmarł jej mąż, a rok później straciła także jedyną córkę. Jest babcią trojga wnucząt, którymi chętnie się opiekowała. Świetnie dogaduje się też z pięciorgiem swoich prawnucząt. 10 lat temu zamieszkała z wnuczką w Skórkach, lubi słuchać radia i interesuje się tym, co dzieje się w jej rodzinnym gospodarstwie. Od blisko pół wieku sumiennie przestrzega diety, którą wyznaczył jej lekarz. Jest wierzącą i opiekuńczą osobą, dla której bardzo ważna jest rodzina.